Πέμπτη 22 Μαΐου 2014

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΗΣ - ΣΙΛΙΑ



Σίλια


Μόλις επέστρεψα από το μαιευτήριο στο ξενοδοχείο. Μεγάλο το ταξίδι αλλά δεν θα το έχανα για τίποτα στον κόσμο! Τι απίστευτη στιγμή! Ένα τόσο δα πλασματάκι, σαν ψεύτικο, μια μικρή πορσελάνη, εύθραυστη μα και ανθεκτική συνάμα.
Συγκινήθηκα πολύ... Η Σίλια, αγαπημένη φίλη, παιδική, αδερφική... Σήμερα έγινε μανούλα... Το άξιζε! Το κέρδισε! Κι οι δυο το κέρδισαν. Πώς την κοίταζε στα μάτια, πώς της χάιδευε τα μαλλιά! Όλος του ο κόσμος ένα της χαμόγελο! Πάντα ζήλευα την αγάπη αυτη! Με την καλή έννοια! Ευχόμουν να βρω κι εγώ κάτι τόσο δυνατό. Πίστευα ότι στο Μάνο τα βρήκα όλα... Γελάστηκα...Και το πλήρωσα...Ακόμα το πληρώνω...
Όμως αρκετά! Σήμερα είνα η μέρα της Σίλιας και του Γιώργου, η δική τους στιγμή.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ, εκείνο το πρωινό του Δεκέμβρη, τη φωνή της, τη δύναμη και την ευτυχία στα λόγια της.
"Έλλη, είμαι ερωτευμένη!" Από τον τόνο της και μόνο ήξερα πως ήταν πέρα για πέρα αλήθεια. Λίγες μέρες αργότερα, έλαβα και το γράμμα της.
"Ζούσα μόνη μου, παρέα με τα άδεια σακιά των ονείρων μου, τα παραγεμισμένα με άερα. Κι έστι άδεια όπως ήταν η ζωή μου, ήρθε και τη γέμισε, της έδωσε πνοή. Τρίτη βράδυ με πήρε αγκαλιά. Ακούμπησε τα χείλη του στα δικά μου. Ήταν τόσο ζεστά που τρόμαξα πως θα με κάψουν. Με άφησε στην πόρτα του σπιτιού μου. Μέσα σε λίγα λεπτά η απουσία του έγινε ασφυκτική. Τον πήρα τηλέφωνο, του είπα να έρθει πάλι κι εκείνος ήρθε αμέσως. Με πήρε από το χέρι και με πήγε στη θάλασσα, περπατήσαμε χωρίς να μιλάμε, μόνο το φεγγάρι μας έκανε παρέα εκείνο το βράδυ. Με κοίταξε και μου είπε Σ' ΑΓΑΠΩ. Μόλις λίγες μέρες γνωριζόμασταν, μα κάτι βαθιά μέσα μου φώναζε πως έλεγε αλήθεια. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο να ζεσταθούμε. Μια νύχτα μόνο πώς χώρεσε ολόκληρη ζωή; Αποκοιμήθηκα στη ζεστή αγκαλιά του κι όταν ξημέρωσε ένιωσα πως είχα ξαναγεννηθεί εκεί, μαζί του, μέσα του. Σαν να τον ήξερα πάντα. Σαν να τον περίμενα πάντα... Μπορώ άραγε να πιστέψω και πάλι στον έρωτα;;;"
Μπόρεσε! Ευτυχώς, έκλεισε τα αυτιά της σε όλες τις φωνές, μέσα κι έξω από το κεφάλι της που της ζητούσαν να μην αφεθεί, να είναι καχύποπτη και τόλμησε να το ζήσει. Πίστεψε στον έρωτα και κέρδισε την αγάπη. Ένιωσε αυτή την αρχέγονη δίψα για ζωή κι αποφάσισε πως της άξιζε να γίνει ευτυχισμένη! Κι έγινε!
Από τότε αχώριστοι είναι. Στα εύκολα και στα ζόρια πάντα μαζί! Κι εγώ να καμαρώνω από μακριά. Μου είχε στοιχίσει πολύ που η Σίλια μετακόμισε σε ένα μακρινό μέρος. Πάντα είχα την τάση να την προστατεύω. Τώρα την προστατεύει ο Γιώργος κι εγώ είμαι ήσυχη. Η αγάπη τους είναι η καλύτερη ασπίδα! Κι ήρθε απόψε αυτό το αγγελούδι να την κάνει αθάνατη, αιώνια, να αφήσει το αποτύπωμά τους στα αστέρια!
Καλωσόρισες καρδούλα μου!

7 σχόλια:

  1. Υπέροχη ιστορία... Ευχαριστώ!! :)
    Πάντα είχα την τάση να την προστατεύω. Τώρα την προστατεύει ο Γιώργος κι εγώ είμαι ήσυχη.
    Πολύ όμορφο αυτό..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ καλή επιλογή :) !! ευχαριστω παλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραία μας το αφηγήθηκες Χριστίνα, σαν παραμύθι...τα οποία όμως στην πραγματικότητα δύσκολα βγαίνουν αληθινά! Να τους ζήσει το μωράκι, παρόλα αυτά..και στα δικά σου στον έρωτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σας ευχαριστω ολους για τα ομορφα σχολια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τίποτα δεν είναι απόλυτο... Εκτός από τον έρωτα. Σε ευχαριστούμε Πεταλούδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή